Pers

Alice van Rooijen -Robinson is regulier arts en was jarenlang op een consultatiebureau werkzaam. Na aanvullende opleidingen kan ze zich ook acupuncturiste noemen. Daarnaast is ze gespecialiseerd in 'tuina', een massagevorm waarin onder andere acupunctuurpunten en meridianen worden gestimuleerd. Nog steeds volgt ze studies in oosterse geneeskunde en de integratie daarvan met de westerse. Samen met haar man Nico, die als hoofddocent immunologie aan de medische faculteit van de VU werkt, kocht ze vorig jaar een statig en groot oud bankgebouw in de binnenstad van Haarlem. Daar wonen Alice en Nico nu met hun twee kinderen, maar de begane grond is gereserveerd voor het door Alice onlangs opgerichte Centrum voor Lichaam & Geest (CVLG).

Ik voel mij niet typisch christelijk. Mijn ouders (uit Indonesie afkomstig, vader was oud KNIL-militair) waren hervormd en soms actief in de kerk. Ik heb zelf nog op de School met de Bijbel gezeten, in Santpoort waar ik opgroeide. Van een binding met de kerk kan ik echter nu niet meer spreken. Gevoelsmatig deed mij de sfeer niet veel, hoewel ik bijvoorbeeld de kerstnachtdienst en het zingen fijn vond. Mijn voorkeur gaat uit naar het soefisme, maar ik wil mij eigenlijk ook niet binden aan één groep. Het woord vrijheid staat daarvoor te hoog in mijn vaandel. Het gaat erom het goede uit verschillende tradities met elkaar te verbinden. De soefi's proberen dat ook, vandaar de verwantschap die ik voel. Ik probeer oosterse en westerse geneeswijzen met elkaar te verbinden. Mijn uitgangspunt daarbij is dat lichaam en geest één zijn. Die visie is ontstaan in mijn studietijd. Medisch studenten lopen altijd een periode stage, de 'co-schappen', in een ziekenhuis. Sommigen krijgen door de confrontatie met al die ziektebeelden zelf een bepaald soort angst over zich, die hen ziek kan maken.Ze geloven dan op een gegeven moment nauwelijks meer dat zo'n complex systeem als het lichaam goed kan functioneren en projecteren de ziekten van patiënten op zichzelf. Dat wordt de 'kandidatenziekte'genoemd. Ik had daar ook last van: was constant moe, voelde mij slecht en mijn vingers en knieîn werden heel stijf en dik. Een reumatoloog dacht dat het een vorm van reuma moest zijn, maar kon niets ontdekken. Ik was 'verstijfd'van angst. De Nederlandse taal geeft vaak al in oude gezegdes aan waar het om gaat: 'verstijven van angst'in mijn geval, maar er kan je ook iets 'zwaar op de maag liggen', je kan 'kromlopen van ellende', 'je gal spuwen'of ' iets op je lever hebben'.

Het vreemde was dat ik in de reguliere medische wetenschap nauwelijks iets terugvond over een mogelijke psychische oorzaak, de connectie tussen lichaam en geest. Uiteindelijk heb ik een megadosis vitamine C geslikt en veel rust genomen. Zo is het overgegaan. Ik heb arts-examen gedaan en ben daarna dertien jaar als consultatiebureauarts werkzaam geweest. Toch had die aandoening mijn interesse in oosterse geneeswijzen gewekt, omdat daarin wel over een duidelijke link wordt gesproken tussen lichaam en geest. Dat heeft mij sindsdien niet meer losgelaten.

In 1996 ben ik met de opleiding acupunctuur begonnen. En voor mij was het bestuderen van deze oosterse benadering vergelijkbaar met 'thuis komen'. Bij acupunctuur gaat het nu juist wel om die band tussen lichaam en geest. Je stimuleert met behulp van uiterst dunne en steriele naaldjes punten op de meridianen, waarin de energie'chi'stroomt. Dat is de levenskracht (zoals het Griekse pneuma) en de verbindende schakel tussen lichaam en geest. Zo worden eventuele chi-blokkades opgeheven, die kunnen ontstaan door je levenswijze en allerlei in- en uitwendige factoren, zoals emoties en stress. Tuina-massage doet hetzelfde: het stimuleert punten en meridianen met behulp van diverse technieken, zoals druk, vibratie en kloppen. Vooral bij kinderen werkt dit heel effectief. Ik wil in nabije toekomst in mijn centrum ook tijd inruimen voor ouders met kinderen, ze actief betrekken bij de behandeling van hun kind. Patiënten kunnen ook met homeopathische middelen worden behandeld. Het feit dat ik arts ben is bij dit werk ontegenzeggelijk een pré. Hoewel ik vanuit mijn achtergrond alles kritisch bekijk, klopt de oosterse theorie naar mijn gevoel intuïtief. Het belangrijkste is eigenlijk dat het werkt, ook al is nog niet alles wetenschappelijk aan te tonen. Onderzoek heeft wel bewezen dat er een intensieve interactie bestaat tussen ons zenuwstelsel, hormoon- en afweersysteem. Onze hersenen en hormonen kunnen dus het afweersysteem beïnvloeden en zijn daardoor mede bepalend voor ziekte en gezondheid. Met andere woorden: een mens is zoals hij denkt in zijn hart.